Η Ένωση Σπάρτης Μικράς Ασίας είναι ένα μικρασιατικό σωματείο με πλούσια δράση, που εκτείνεται σε 84 και πλέον χρόνια λειτουργίας, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. Ξεκίνησε ως μια ζεστή εστία με σκοπό την αποκατάσταση των προσφύγων τα πρώτα χρόνια του ξεριζωμού, ως ένας «οίκος» στη φιλόξενη αγκαλιά του οποίου έβρισκαν ανακούφιση, υλική και ηθική στήριξη οι κατατρεγμένοι Σπαρταλήδες, η πλειοψηφία των οποίων είχε εγκατασταθεί στη συνοικία της Νέας Ιωνίας.
Στη συνέχεια, καθώς οι δημιουργικοί αυτοί άνθρωποι πρόκοβαν, προόδευαν και διακρίνονταν όλο και περισσότερο, το σωματείο προόδευε και διακρινόταν κι αυτό παράλληλα. Με τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητές του εξελισσόταν σε ένα δυναμικό και πρωτοπόρο σωματείο, με ιδιαίτερη συμβολή στα κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα της πόλης στην οποία έδρευε, τη Νέα Ιωνία, αλλά και με ξεχωριστή φροντίδα να αποτελεί πάντα το σημείο αναφοράς όλων των Σπαρταλήδων που βρίσκονται εγκατεστημένοι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και ολόκληρου του κόσμου.
Όμως, καθώς περνάει ο καιρός, φεύγουν πια από τη ζωή και οι τελευταίοι εκπρόσωποι της πρώτης γενιάς των προσφύγων, αυτής της πολύπαθης αλλά και πολύπειρης γενιάς. Σήμερα η δεύτερη και η τρίτη γενιά έχουν αναλάβει το χρέος και το ιερό καθήκον να συνεχίσουν το έργο τους και να το μεταδώσουν στις επόμενες γενιές.
Σκοπός μας είναι η συνέχιση της προσπάθειας για τη διάσωση και ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού της αλησμόνητης εκείνης πατρίδας, της Σπάρτης της Πισιδίας της Μικράς Ασίας. Τα τεχνολογικά μέσα της εποχής μας διευκολύνουν στο έργο αυτό. Όμως, μας δυσκολεύει η απόσταση που μεγαλώνει από το πέρασμα του χρόνου, από τα πρόσωπα που χάνονται, από τις μνήμες που κινδυνεύουν να σβήσουν..
Στοχεύουμε, όμως, ακόμα παραπέρα από τη μουσειακή επιβίωση του ιστορικού και λαογραφικού υλικού που κατέχουμε. Αναζητούμε και επιθυμούμε να αναδείξουμε την ύπαρξη και μετεξέλιξη όλων αυτών των χαρακτηριστικών που μεταφέρει ο μικρασιατικός πολιτισμός στις μέρες μας, στην προσωπικότητα και την ταυτότητά μας, στην καθημερινότητά μας, στα έργα της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας.
Η γνώση του παρελθόντος οδηγεί κάθε γενιά στην κατανόηση του παρόντος της και διαμορφώνει εποικοδομητικά το μέλλον και τη συνέχειά της.